Zoveel geluk...

Vandaag een geweldige dag gehad. We zijn naar de Longsheng rijstterrassen geweest. Het was ruim 2 uur rijden maar zeer de moeite waard. De tocht er naartoe was erg mooi. We reden door de bergen en door diverse dorpjes. Halverwege moest onze chauffeur tanken, dus van dat moment maar even gebruik gemaakt om naar het toilet te gaan. De meeste toiletten hebben hier een gat in de vloer maar dit was een andere variant. Ditmaal was er een sleuf van ongeveer 15 cm over heel de breedte. Je had drie muurtjes, de rest was open dus iedereen zag je wanneer ze voorbij liepen zitten/hangen/bukken, je nam dus plaats achter het muurtje waar je dan boven deze sleuf plaats neemt en dan maar mikken. In de sleuf liep stromend water die het direct afvoerde. Is uiteindelijk toch wel net wat makkelijker als het gat in de vloer! Aangekomen bij de rijstvelden zei Lawie: Zie je die 3 vlaggen daarboven daar moeten we naartoe! Mijn hemel, wat een hoogte, nou het leek ook wel ofdat de vlaggen de hemel raakte, wat een eind hadden we dan nog te gaan. Vol goede moed begonen we aan de klim en wat een geluk.... uhh weer trappen! Tja dus tussentijds toch maar extra paracetamols innemen want anders ging het toch echt niet lukken en wilde uiteraard wel naar boven op eigen kracht en niet zoals menig bezoeker deed op een soort van draagbaar die door 2 dragers gedragen werd. No way, dit was gewoon mensonterend, als je deze mannen toch zag sjouwen! Als het dan echt niet zou gaan dan zou ik niet naar boven gaan en gewoon halverwege gestopt zijn maar het is gelukt. De trappen liepen ook door een tegen de heuvels aan gebouwd dorpje waar een bergvolk in woont. Je ziet dat hier langzaam de commercie ook toe treed en dat ze aan het vernieuwen zijn en hun handelswaar bijna deur aan deur verkopen. Maar was zeer mooi om te zien maar ook om hier doorheen te kijken en zo een beeld van hun leven te krijgen. Lawie had in de auto al verteld dat de getrouwde vrouwen een speciale haardracht hebben. Ze hebben de haren zo gevouwen/gemodelleerd dat er een knot boven/voor op het voorhoofd zit. Tegen een kleine betaling laten ze zien wanneer ze de haren dan los doen hoe lang deze haren dan wel niet zijn. Toen we een dame tegenkwamen en wij hiernaar vroegen vroeg zij zo'n belachelijk hoge prijs dat Lawie voor ons in de bres sprong en zei dat dit absurd was en dat we dat echt niet deden. Nou toen volgde er een heel flink woordspektakel maar zijn we toch gegaan, de dame riep ons nog wel terug en Lawie vertelde iets verder dat ze flink in prijs gezakt was maar dat we dan toch niet moesten toegeven want dat het niet correct was dat ze in eerste instantie ons zoveel had willen laten betalen, zo hoor je niet met mensen om te gaan zei ze. Dus dat was wel erg lief van haar dat ze ons zo beschermde. Toen we boven aan kwamen hadden we een magnifiek uitzicht, zo prachtig. Helaas waren de rijstvelden nog niet goudgeel, wat over enkele weken wel zal zijn omdat het dan oogsttijd is, maar ondanks dat zag het er toch adembenemend uit. Het was vandaag wederom een mooie dag om deze trip te ondernemen, het zicht was helder en ondanks dat de temperatuur best wel hoog was, 31graden, was er hoe hoger we kwamen gelukkig steeds meer wind wat een heerlijke verkoeling gaf. Toen we naar beneden liepen zagen we bij een een "kraampje" een schattig klein jongetje en meisje, schat ze op een jaar of 3 die heel vrolijk en opgewekt ons Hello toewenste. Gevraagd aan de mama's die er bij zaten, althans gevraagd proberen duidelijk te maken, maar ze snapte het dus het was gelukt haha of dat ik een foto van ze mocht maken en dat was oké. Liet de foto toen aan de kindjes zien en toen die snoetjes, eerst vol verbazing en toen zo'n enthousiaste reactie toen ze zichzelf herkende! Woh dit zijn zo van die dingen waar ik intens van geniet. Mies zei, geef ze een snoepje, dus pakte ik en maakte ons snoepblikje open en toen was er toch een gretigheid hoe ze het snoepje hieruit pakte. Even gekeken of dat ze wel begrepen dat er eerst een papiertje van het snoepje verwijderd moest worden maar daar hoefde ik me geen zorgen over te maken, want tja dat zijn kinderen he die snappen hoe ze met snoepjes om moeten gaan hahaha. Op de terugrit zijn we alle twee even in slaap gedommeld maar toen we weer wakker waren verder heerlijk genoten van alles wat we zagen onderweg. Op een gegeven moment zette de chauffeur muziek aan, we hadden net van te voren verteld van muziek te houden. Ondanks dat we er niets van verstonden was het wel erg leuk. Ik zat heerlijk tegen Mies aan, zijn arm om me heen naar buiten te kijken en er was een nummer op en zoals ik net al schreef we verstonden het niet maar het raakte me wel en was er even echt geëmotioneerd door. Zoveel geluk te mogen ervaren, wat een rijkdom! Het beeld wat we nu al vele dagen zien van huisjes vaak niet groter dan het gemiddelde kleine kamertje bij ons waar men in slaapt, eet en leeft. Gemaakt van oud hout waar je als je bij wijze van spreken tegen aanleunt deze instort of stenen huisjes waar de scheuren in zitten en met plastic afgedekt zijn. Vrouwen die enorm hard moeten werken, bijv puin scheppen in een kruiwagen en vervolgens deze met een andere dame voort moeten trekken. Maar ook een beeld van sleur en zorgelijk bestaan, elke dag maar weer zittend voor je kraampje langs de weg waar je fruit op uitgestald ligt en dan maar hopen dat ze bij jouw kraampje stoppen want een paar honderd meter verderop zit er ook iemand met dezelfde verkoopwaar. Mensen die plastic verzamelen en op een ander punt dit inleveren en daar dan praktisch niets voor krijgen maar dat dit dan toch een beetje inkomsten voor ze is. En dan al die baby's hier te zien die waarschijnlijk hetzelfde bestaan tegemoet gaan. Die gedachtes samen met de muziek en dan zelf zoveel geluk mogen ervaren van het feit dat je zo blij mag zijn aan de andere kant van de wereldbol geboren te zijn, dat we werk hebben dat ons inkomsten geeft, een eigen huis, dat de liefde van Mies mij zo omringt, maakte dat het mij zo ineens raakte en ik me meer dan gelukkig voelde. De chauffeur moest een omweg maken omdat de tunnel waar we door moesten versperd was, de precieze oorzaak weten we niet maar maakte niet uit want hierdoor moesten we wat om rijden en reden we weer door kleine straatjes die opnieuw weer een prachtig beeld gaven. Lawie had in de auto er over dat we vanavond naar een soort circusvoorstelling konden met een combi van acrobatiek en ballet, maar dat hebben we vriendelijk afgewimpeld. Vanavond zalig een avond met ons 2 en dadelijk weer op zoek naar een restaurantje. Dat alleen is ook al een leuk avontuur zo met zijn tweetjes!